NL – 3 september. De scholen beginnen weer.  Het gros van de kindjes op de crèche is weer terug van een lange vakantie in Marokko. Ranya – het normaalgesproken hyperactieve vriendinnetje van Zoon – is nog helemaal stil van alle indrukken die ze daar heeft opgedaan. Maar ik verwacht dat ze zo weer met Zoon staat te springen. Zoon krijgt een hoed op en deelt kadootjes uit. Want ook voor hem is het een nieuw jaar. Zijn derde.

En ik? Aan het einde van de zomer ontstaat er altijd weer een drang naar nieuwe schoenen. Maar ja, worden het stevige herfststappers voor in het bos? Of van die leuke, korte booties? Of cowboylaarzen? Liefst met stoere accessoires. Of juist iets elegants met een hak ook al kan ik daar niet meer op lopen? Of boring maar oh zo veilige klassiekers. Of worden het hoge moccasins met slierten? Of allemaal?

Ik besluit dat de zomer nog niet helemaal ten einde is, Zalando nog niet geplunderd, en dat er iets anders is. Iets dat veel belangrijker op dit moment is en dat ik echt niet langer kan uitstellen:

De zon schijnt. De zon zal de komende dagen schijnen. Maar misschien is dat wel voor het laatst dit jaar. Geen smoesjes meer dus. Het is nu of nooit. Nee, niet de moestuin. Schuren, plamuren en schilderen maar.