De lente hangt in de lucht. En zodra ik de lente voel, wil ik nieuwe gympen. Dat is al jaren zo. Of sterker: decennia. Ik heb er een paar op het oog. En ik word helemaal blij als ik bedenk dat ik ze vanmiddag ga kopen. Ik zie al voor me hoe ik door park en stad rondstuiter op die zowel prachtige als heerlijk zittende nieuwe gympen.

Maar wat lees ik in NRC Next vandaag in een manifest van Arjen Veelen met titel Sorry Oma: als je veertigplus bent, mag je geen sneakers meer dragen! Als je dat wel doet, ben je een crypto-oudere volgens de schrijver en politiek agitator (it worked). Crypto-oudere. Dat moet ik even opzoeken. Ik vind het alleen nergens terug. Waarschijnlijk omdat het een term is die alleen veertigminners is voorbehouden. Of omdat ik nooit begrepen heb hoe cryptogrammen werken.

Hoe dan ook, wat het ook mag zijn, ik ben door de heer Veelen in het verdomhoekje van de crypto-oudere gezet. Oh pardon, ik bedoel ‘Arjen’: vousvoyeren mag volgens hem namelijk ook niet meer. Evenals haren verven en trainingsjasjes dragen na je veertigste. En als inmiddels leesbrildragende veertiger kun je ook maar beter wat salaris inleveren. Want je werkt zogenaamd veel trager dan een veertigminner. Dat doet mij denken aan een ex-collega, een eind twintiger die we-ken deed over het maken van een landing page. Een klus die ik in een paar dagen had kunnen klaren. Waar komt toch de wijsheid vandaan dat jongeren sneller werken dan ouderen? En zou het straatbeeld werkelijk verbeteren als alle veertig plussers op goedvoorjevoetenschoenen zouden lopen?

Het is duidelijk, als veertigplusser tel je niet meer mee. Dan hoef je net als de vijftigplussers niet meer te solliciteren. Het wordt toch niks. Laat staan als je zestigplusser bent. Het is wel wat onhandig, want Wij Veertig Plussers moeten eigenlijk nog wel een beetje werken tot wij op ons zevenenzestigste een riant pensioen kunnen opstrijken. Als het ten minste bij zevenenzestig blijft natuurlijk. En als er tegen die tijd nog zoiets bestaat als pensioen.

Misschien is de Limburggedachte van Arjen Veelen zo’n slechte nog niet. Als we nu met alle veertigplussers naar Limburg zouden emigreren, dan zou het daar weer volstromen. De lokale economie zouden wij stimuleren door dagelijks onze potentieel aankomende artritis te laten behandelen in thermale baden en ’s avonds de kroegen te bevolken om onze onderzoeksresultaten van de huidige rollatormarkt te bespreken. En geen enkele veertigminner zou last hebben van onze paars met roodgekleurde haren en mislukte faceliften.

Hoe de veertigminners dit moeten bekostigen? Van de erfenis van hun oma natuurlijk!

Op 22 februari 2013 verscheen een ingekorte versie van dit bericht in NRC Next