Tropisch vispotje voor doordeweek: Saltfish

Leuk hoor dat mooie weer en al die bbq’s, maar je moet er maar net de tijd voor hebben op een doordeweekse avond. Daarom, voor degenen die wel werken, of voor degenen die net doen alsof, of voor degenen die een beetje lui zijn en wel zin hebben in een tropische hap (Man vond het te zout, ok het was wat zout uitgevallen de laatste keer) hierbij mijn favoriete recept voor:

IMG_2076

Saltfish

  • Koop een zak gedroogde witvis (meestal bakijou of bacalao genaamd). Zelfs onze Appie verkoopt het, maar woon je iets meer in de provincie, zoek dan een toko op.
  • Zet de vissen een nacht tot een etmaal in een afgedekte bak water in de koelkast. Ververs het water een keer of twee, dan wordt het minder zout (dat had ik de laatste keer dus verzuimd)
  • Hak de vissen in kleine stukken, evenals een paar uien, lekker wat knof, Spaanse peper, paprika en tomaat
  • Bak alles met wat olie in een koekenpan voor een minuut of tien. Begin met de uien en de peper, daarna de paprika, de vis, en op het laatst de knof en tomaten.

Voor erbij
Saltfish is lekker met gebakken banaan en arepa’s of funchi.

IMG_2080

Arepa’s
Een recept voor arepa’s vind je overal, zelfs Smulweb heeft er een. Moeilijker is het om de pannenkoekjes in elkaar te draaien, maar zie hier een leuk filmpje. En heel belangrijk: gebruik Harina Pan als meel, behalve als je jarenlang wilt oefenen op ballen die niet uit elkaar vallen.

harina_pan

Funchi
Funchi is de grote klassieker van Caribisch Nederland. Het smaakt heel saai, maar combineert daardoor uitstekend met powerfood. Gebruik ook voor funchi Harina Pan, anders is het weer zo’n uitdaging om de klonten er uit te krijgen.

Genoeg gepraat, tijd om te eten. Wederom helemaal niet goed voor de lijn, ook niet voor de bloeddruk, maar Zo Lekker. Bon appetit!

IMG_2081

Wielsoverleg bij de truk’í pan

CUR – Op het pleintje in Otrobanda staat een truk’i pan. Winchy’s Corner is de naam van de stacaravan die omgebouwd is tot late-night-snacktent. Net als in een Nederlandse shoarmazaak kun je bij een truk’i pan (eigenlijk trùk di pan: broodjes truck) tijdens of na het stappen een stevig broodje halen.

OK, het is geen Curaçaose trùk i pan, maar het had er wel een kunnen zijn

Pan ku steak
‘Brood-je’ is misschien niet helemaal het woord voor de enorme homp gevuld met vlees, kip, bakijou of zeeslak. Maar homp klinkt weer niet eerbiedig genoeg. Want voor een truk’i pan broodje heb ik Respect. Zeker na enkele biertjes. Dat combineert uitstekend. Ik ga niet vertellen hoe lekker die broodjes zijn, want dat doet Indra al op MeetCuracao.com met een recept voor haar favoriete Pan ku steak.

pan-ku-steak

Papito
Het is zondagavond iets na zessen en nog rustig bij Winchi. Na een dagje strand wil ik nog niet meteen naar huis en rij ik langs Papito in Otrobanda. Altijd gezellig met Papito. Zoals verwacht hoef ik niet langs zijn huis, want daar zie ik hem al zitten onder de boom bij Winchi, samen met twee andere mannen. “Niet teveel drinken Papito, roept menige voorbijganger”. Papito moet bij tijd en wijle naar het ziekenhuis als zijn lever het weer welletjes vindt wanneer hij weer eens ‘de geel’ heeft.

Hopeloos
Toch altijd weer bijzonder dat ik bij de truk’i pan van harte welkom ben. Ook al ben ik een vrouw, en meestal de enige. Ook al ben ik makamba, ook meestal de enige. Sterker nog, een paar uurtjes en biertjes later worden de gesprekken steeds beter. En we zijn het allemaal roerend eens: het is hopeloos gesteld met de politiek op het eiland.

Helmin Wiels RIP
Als wij gisteravond bij Winchi zouden hebben gezeten, dan is het wel duidelijk wat het gespreksonderwerp van de avond zou zijn geweest: Helmin Wiels, de leider van de partij Pueblo Soberano en de ‘Wilders van Curaçao’, die op zondag 5 mei 2013 aan het einde van de middag is doodgeschoten op het strand van Marie Pompoen. Vermoedelijk door de maffia, omdat hij de corruptie op het eiland probeerde uit te bannen.

Wielsplein?
We zouden het hebben over zijn beledigingen aan het adres van vrouwen en Nederlanders. Dat zouden wij in mijn bijzijn natuurlijk sociaalwenselijk afkeuren. Maar wij zouden hem ook roemen om zijn enorme charisma. We zouden speculeren over wie hem heeft vermoord. En we zouden ons afvragen of er nu misschien een Helmin Wielsplein komt. Of zou dat net zo omstreden worden als het plein dat dan weer Plaza Hariri (naar de in 2005 vermoorde ex-premier van Libanon), dan weer Palu Blanku heet?

Wij namen nog een biertje en een broodje.

Sopropo met rundvlees

Curaçaoënaars van de oudere generatie zijn gek op Nederlandse spreekwoorden. Op de basisschool kregen zij namelijk les van de zusters en fraters uit Noord-Brabant, met name Tilburg. En die waren streng. Heel streng. Ik kan mij nog goed het gezicht van mijn moeder herinneren als ze vertelde hoe streng de nonnetjes wel niet waren.

Ook al hebben deze voormalige leerlingen het zo schattig over nonne-tjes, sommigen hebben er trauma’s aan overgehouden. Tot op hoge leeftijd is het nog steeds onderwerp van gesprek. Voordeel is wel, dat ze het ene na het andere Nederlandse spreekwoord kunnen opdreunen. En zo ook hun kinderen. En reken maar, dat ik Zoon zal drillen. In september naar groep 1. Dat lijkt mij een goed moment. Ha, hij zal er van lusten.

Bitter in de mond…
Niet iedereen houdt van bittere groenten. Denk aan lof, spruitjes en aubergine. Echter: bitter in de mond houdt het hart gezond. Die kreeg ik te horen toen ik voor het eerst een hap nam van een stoofpotje met sopropo. Sopropo? Ja, zo noemen Surinamers en Curaçaoënaars de groente. Officieel heet hij de Momordica charantia. Spaanstaligen korten dat simpelweg af met momordica. Je komt hem in Nederland wel eens tegen in de toko en dan denk je: wat is dit? Een komkommer of een courgette? maar wat doen die schubben er op? En vooral: wat doe je er mee?

??????????

Lees verder

Stobá en andere verwarmende stoofpotjes

NL – Oktoberherfst. De blaadjes verkleuren al aardig, maar het gutst ook van de regen. De ideale tijd dus om eens urenlang te gaan kokkerellen. Je kent het wel: joggingbroek, lekkere dikke sokken en trui, een kaarsje, een wijntje en Clazz Jazz op de achtergrond.

Lees verder

Recept van de maand: pastechis

Als ik tijd zou hebben, zou ik vaker, lekker koken. Als kinderloze vrijgezel deed ik dat bijna iedere zaterdag. Dan ging ik in alle vroegte naar drie verschillende winkels en naar de markt voor de beste ingrediënten en stond ik de hele verdere zaterdag in de keuken. Daarna ging een hele stoot kant-en-klaarmaaltijden de diepvries in.

Soms ging ik op zondag nog verder. Zeker als ik er een Antilliaans kookboek op nasloeg. Want de keuken van de voormalige Nederlandse Antillen is super bewerkelijk. Lees verder