CUR – Het is tegen vijf uur ’s middags dat ik vanaf mijn bankje geniet van de ondergaande zon en de Tafelberg. Het wordt vroeg donker op het eiland, omdat het dicht bij de evenaar ligt. Dus ik vertrek naar binnen en pak een boek. Maar wat hoor ik nu? Tik, hoor ik. En weer: tik. En dan een paar keer achter elkaar: tik, tik, tik. Het wordt steeds erger. Wat kan dat geluid zijn? En dan zie ik het. Uit alle hoeken, kieren en gaten komen ze. Joekels zijn het van wel meer dan zes centimeter lang. En ze vliegen! Ik duik onder de klamboe. Die ziet al snel zwart. Ik denk “nu of nooit”, trek een sprint, grijp mijn autosleutels onderweg en scheur het terrein af. Nichtje help! Lees verder →