“Gefeliciteerd, u wint twee vliegtickets!” kwam er begin oktober binnen op mijn e-mail. Afzender NRC Media. Goh, is dit echt? Ja, het was echt. Dat was nog eens goed nieuws. Ik zag het al helemaal voor mij: mijn redactie-opdracht Italiaanse nachten  verder uitvoeren vanaf mijn balkon aan het San Marcoplein van Venetië.

Foei NRC
Wel viel de laatste regel op: “PS Belangrijk: houd rekening met de eigen bijdrage, minimaal 8 weken vooraf te boeken, de reisperiode tot en met 31 december 2013 (uiterste vertrekdatum 27 december) en minimaal 4 nachten verblijf.” Omdat ik sinds mijn avontuurtje met ActeerVacaturen opeens gek ben op het lezen van kleine lettertjes, dook ik ook maar in die van deze ‘winactie’. Aha, Zoon kon niet mee en er kwamen zoveel kosten bij dat ik snel tot een conclusie kwam: deze tickets ga ik weggeven. Ik kon ze echter aan de straatstenen niet kwijt, dus besloot ik NRC te vragen of ze in plaats van deze ‘prachtprijs’ niet een boekenbon of iets dergelijks voor mij hadden. Geen reactie. Niet van de salesafdeling, niet van de redactie, niet van het boekingskantoor. Toch jammer. HP De tijd vond het ook niet zo sportief (Lees artikel van 8 oktober 2013: Durf te geven).

Dank Westerpost
Gelukkig won ik in de maand oktober ook een andere prijs, namelijk met een stukje voor de Westerpost in het kader van de Opa en Oma prijsvraag‏. En gisteren viel een prachtige cadeaubon op de mat om Zoon blij te maken bij de speelgoedwinkel. Wanneer Zoon uitgekleuterd is, schrijft hij het stukje maar zelf, maar voor nu even een publicatie van zijn moeder:

Oma en de grote bruine slak

Mijn oma woont in een tuinhuisje. Niet altijd, maar wel wanneer het niet meer zo koud is. Dan ga ik bij haar op bezoek. En soms mag ik zelfs blijven slapen.

Met oma heb ik altijd grote lol en beleef ik vele avonturen. Het liefst ga ik met haar vechten met de kussens. Maar daar heeft oma niet altijd zin in. Dat geeft niet hoor, want dan ga ik gewoon in oma’s tuin spelen. Het is een hele mooie tuin. Er zijn veel bloemen en spannende plekjes waar je je kunt verstoppen of lekker wegdromen. Bijvoorbeeld achter de grote dennenboom, aan de achterkant bij de sloot of bij het schuurtje. Ook ga ik wel eens naar het grindpad dat vlak voor het huisje loopt om met steentjes te gooien. Of we gaan hoelahoepen of met de bal spelen. Je hoort het al: bij oma verveel ik mij nooit.

Maar op een dag toen ik bij oma was, gebeurde er iets heel bijzonders. Er waren allemaal slakken bij oma in de tuin. De meeste hadden niet eens een huisje. Ik vond die slakken wel een beetje eng. En een keer was ik per ongeluk op een gaan staan. Dat voelde heel raar, want ik was op blote voeten. En niet alleen op mijn blote voeten: van oma hoefde ik ook geen luier aan. Ik mocht helemaal in mijn blootje. Maar dan moest ik wel aan oma beloven, dat ik haar zou zeggen wanneer ik naar de wc moest gaan.

Dat ging niet helemaal goed, want o wat was het fijn in de tuin. Het was heel mooi weer. De zon scheen en het was zo warm, dat oma het zwembadje had buiten gedaan. Daar ging ik natuurlijk lekker in springen en daarna ging ik in het zonnetje op het tuinpaadje spelen om op te drogen. En toen gebeurde er iets heel raars. Ik was namelijk helemaal vergeten dat ik geen luier meer aan had. En opeens zag ik het! Toen ben ik heel hard naar oma toegerend en heb ik geroepen: “Oma, kom kijken! Er is een hele grote bruine slak!” Ik heb veel avonturen met mijn oma beleefd, maar ik heb oma nog nooit zo hard horen lachen.