Het komt niet vaak voor dat ik de kliko induik om een oude vuilniszak uit te pluizen, maar nu moest het even. Het is namelijk al weer lang geleden dat ik zo’n heerlijk foute verpakking tegenkwam. He, da’s Hans, dacht ik onmiddellijk. Je weet wel: die van de windmachine.

Nu moet ik zeggen, dat ik van beide Hansen enorm heb genoten. Die in Zuid-Beieren heeft mij meegenomen naar meren en bergen met Milkakoeien. Naar Bier Festen met Bratwursten, Dirndls en Lederhosen. Naar watervallen, naar zwemparadijzen. En naar de rust.

Maar Hans in Amsterdam Carré pakte het anders aan. Terwijl de vuurfontijnen uit het podium spoten, James Bondachtige vrouwen als leeuwen uit kooien brulden, en knappe dames in zeer appetijtelijke heren veranderden, kon deze Hans op de seconde twee kaken van een haai ontwijken. Weinig rust, veel spektakel. Ik was weer wakker.

En dat kwam goed uit, want momenteel is Zoeteredactie bezig met haar eerste klus. En die klus heeft een respectabele Deadline. Daarnaast mag ik ook nog een presentatie maken voor mijn tweede sollicitatiegesprek. Misschien wordt dat nog wel wat. Ik vrees met mijn blogberichtjes even niet.