Ik lijk wel gek. En oh wat ben ik zielig. Honger, hoofdpijn, slapte, totale vaagheid in mijn hoofd. En had ik al gezegd een rammelende maag? Het is mijn tweede vastendag.

Het tij keren
Vasten. Zes jaar geleden had ik mijzelf heilig voorgenomen, dat ik het nooit meer zou doen. Toch ben ik weer voor de bijl gegaan. Waarom, en waarom zo drastisch? Nou soms moet je jezelf gewoon weer even resetten. In één keer cold turkey. Slechte gewoonten die er voorgaande jaren zijn ingeslopen en lichaam en geest hebben dicht laten slibben recht in de ogen kijken. En hoe.

Afkicken
De eerste drie a vier dagen zijn het moeilijkst zeggen ze. Daarna gaat het beter. Ook al weet ik dat uit eigen ervaring van de vorige keren dat ik heb gevast, ik geloof er momenteel even helemaal geen bal van. Dus ga ik lezen op internet. Ja, InnerNed zegt het ook. Het is alsof je een afkickproces doorgaat, net zoals toen ik stopte met roken. Alleen kon ik het toen nog op een zuipen zetten ter compensatie. Dat kan nu óók niet.

Dus dan maar een ander surrogaat zoeken: mooie muziek, wegdromen in bad en vroeg slapen. Met een beetje fantasie ben je opeens net zo slank als je rolmodel.