Ja mensen we mogen weer. Correctie: we moeten weer. Het is een bende in de tuin en alle groen lijkt morsdood. Je zou verwachten dat met het doorbreken van het eerste zonnetje ook meteen allemaal gezellige knoppen en bloemetjes tevoorschijn komen. Niet in onze tuin dus. Mos wel, dat is er overal.

De boel de boel laten is geen optie. Maar hoe ga je dit oplossen? Welnu, je belt eerst je vader. Zelf ben je al veertig-plus, maar je vader is altijd nog veel wijzer. Mijn vader is van het type dat onmiddellijk allerlei Latijnse namen tevoorschijn tovert als je een plantje beschrijft. Vervolgens komt hij dan op een dag spontaan met allerlei stekken uit zijn tuin aanzetten. Heerlijk zo’n vader.

Mest dan maar?
Jammer alleen, dat het lijkt alsof al die mooie plantjes van vorig jaar niet meer terug zullen komen. Dus besluit je het dit jaar beter aan te pakken en eens te investeren in bemesting. Je slaat een aantal zakken compost en mestkorrels in. Die werk je door de bodem van je borders en door je moestuin, die je eerst hebt ontdaan van bladeren, takken en onkruid.

Dan aan de slag met het gras, een nog grotere uitdaging. Grote delen die kaal waren zijn nu begroeid met een miezerig rotplantje dat je er met de hand niet kunt uittrekken. Ook de verticuteerhark trekt ze niet mee. Dan maar weer een onkruidbestrijder er doorheen? Dat mag Echtgenoot verder uitzoeken, want het gras is Zijn project.

Nee, het blijkt maar weer. Tuinieren is een vak apart.