Curaçaoënaars van de oudere generatie zijn gek op Nederlandse spreekwoorden. Op de basisschool kregen zij namelijk les van de zusters en fraters uit Noord-Brabant, met name Tilburg. En die waren streng. Heel streng. Ik kan mij nog goed het gezicht van mijn moeder herinneren als ze vertelde hoe streng de nonnetjes wel niet waren.

Ook al hebben deze voormalige leerlingen het zo schattig over nonne-tjes, sommigen hebben er trauma’s aan overgehouden. Tot op hoge leeftijd is het nog steeds onderwerp van gesprek. Voordeel is wel, dat ze het ene na het andere Nederlandse spreekwoord kunnen opdreunen. En zo ook hun kinderen. En reken maar, dat ik Zoon zal drillen. In september naar groep 1. Dat lijkt mij een goed moment. Ha, hij zal er van lusten.

Bitter in de mond…
Niet iedereen houdt van bittere groenten. Denk aan lof, spruitjes en aubergine. Echter: bitter in de mond houdt het hart gezond. Die kreeg ik te horen toen ik voor het eerst een hap nam van een stoofpotje met sopropo. Sopropo? Ja, zo noemen Surinamers en Curaçaoënaars de groente. Officieel heet hij de Momordica charantia. Spaanstaligen korten dat simpelweg af met momordica. Je komt hem in Nederland wel eens tegen in de toko en dan denk je: wat is dit? Een komkommer of een courgette? maar wat doen die schubben er op? En vooral: wat doe je er mee?

Mijn neef verbouwt sopropo in zijn kunuku. Een prachtige overhangende plant en dankbare groeier. De vruchten hangen naar beneden. Ik trok ze er af als ze bijna rijp waren en reed ermee langs de Portugese en Chinese supermarkten. Dan begon ik altijd met de Portugezen, want die betalen beter. Maar omdat ze minder afnemen, moest ik vaak alsnog langs de Chinezen. Die verkopen sopropo bij bosjes, maar zijn erg kritisch over de kwaliteit. Chinezen hebben het liefst de kleinere, donkergroene. Want naarmate een sopropo rijpt, wordt hij groter en lichter van kleur, maar ook meliger van smaak. Met sopropo die zelfs al gelig begint te worden, hoef je bij hun al helemaal niet aan te komen zetten.

Wat doe je ermee
Het gebruik van sopropo is eigenlijk niet veel anders dan dat van de aubergine. Het combineert heerlijk in (stoof)gerechten met rundvlees, ui en knoflook. Net als aubergine, halveer je de groente in de lengte en leg je de twee helften eerst even in het zout. Eerst haal je nog de zaden er uit. Die stop je vervolgens weer in de grond. Na een half uur zouten snijd je de sopropo in stukjes en bak je die vijf à tien minuten mee met het vlees, de ui en de knof. Rijst erbij, en klaar is kees. Bitter? Ja, absoluut. Maar niet te versmaden voor liefhebbers van een maaltijd met een bite. Eet smakelijk.