NL – Vandaag is zo’n typische dag in Nederland, dat veel mensen de balen zullen hebben. Zelfs ik, ook al is regen in de zomer mijn favoriete weertype. Op een dag dat het plenst terwijl het broeierig warm is of zelfs heet, voel ik mij opperbest. Dan waan ik mij in de Amazone en krijg ik Jungle-Janegevoelens. Maar zo is het vandaag niet. Vandaag is het ijskoud en het plenst. En dat is geen combinatie.

Die arme tomatenplanten
Om niet al te egoïstisch te vervallen in een enorm zelfmedelijden (ik ben niet door naar de tweede ronde van sollicitatiegesprekken) denk ik krampachtig aan andere mensen die nog veel zieliger zijn. Er schiet mij even niet direct iets te binnen (of eigenlijk ook wel, alleen dat is iets té zielig en het past niet in het thema van dit blog), maar dan heb ik het: die arme tomatenplanten. Die staan daar helemaal te verregenen. Je zaait ze vanaf maart achter glas. Daar groeien plantjes van zo’n twintig a dertig centimeter uit. Die zet je uit in je moestuin waar ze soms wel meer dan een meter hoog worden. In de ‘oksels’ verschijnen na een tijdje wat blaadjes. Die haal je weg, dat heet ‘dieven’ (informatief filmpje van 1:28 minuut). En op een gegeven moment zie je de eerste tomaten zitten. Ze groeien en groeien en groeien. Totdat het een paar dagen achter elkaar flink regent. Je tomatenplanten zijn opeens weg. Van de ene op de andere dag. Helemaal morsdood.

Maar niet dit jaar dus. Dat ga ik voorkomen. Tenminste, het is een experiment. Ik heb speciale beschermhoezen gekocht en die heb ik zojuist over mijn tomatenplanten heen getrokken. Je hoort nog of het heeft gewerkt.

Als … dan …
Wel heb ik alvast een tip voor bij het solliciteren. Ook handig voor situaties op de werkvloer: “Lichaamstaal op het werk” van Allan en Barbara Pease. Een jaar geleden kreeg ik onverwacht de zak. Als ik dit boek eerder had gelezen, dan had ik dat misschien zien aankomen.