CUR – Waarom begin je eigenlijk een moestuin? Juist ja, vanwege de liefde natuurlijk. De liefde voor wroeten in de modder, de aarde en het groen. De liefde voor iets zien groeien dat je samen met de natuur tot stand brengt. En soms ook omdat je een liefde wilt vergeten. Want je hebt van die momenten, dat je iets of iemand verliest en dat je denkt dat je daarmee alles hebt verloren in het leven. Je denkt dat het nooit meer goed komt. Van die momenten dat je bij de pakken neer gaat zitten.
Ruggengraat
Zoals na die ene keer in januari 2004 (er komen waarschijnlijk nog ettelijke keren in dit blog, want het ontbrak mij toen nog aan ruggengraat) dat hij zei: d’r uit! Net als de drie jaar daarvoor in Nederland vliegen mijn tropische liefde en ik elkaar regelmatig in de haren. Zo komt het, dat ik al na een maand Curaçao op straat sta. Met mijn vriendin Suzi volgeladen. Dag huis in Montaña.
Gelukkig heb ik veel lieve familie op Curaçao. Ik kan bij een van mijn neven terecht. Hij heeft een groot landgoed. En hij zegt: waarom begin je hier geen moestuin? Ik moet er even over nadenken, maar dan zeg ik: waarom ook niet.
Mijn nieuwe liefde
Ik krijg een chapi van mijn neef te leen en hij legt mij uit hoe ik daarmee de grond moet bewerken. En daar ga ik hoor: chap, chap, chap, chap. Hupsakee, de grond helemaal mooi kaal. Zo’n chapi weegt, dus je moet even goed weten hoe je hem gebruikt. En niet te lang, anders is je rug de volgende dag zo stijf, dat je een week lang Niks meer kan.
Misschien wil je ondertussen weten wat nu eigenlijk een chapi is. Ik heb Lang gezocht in Nederland om er een te vinden en dus ook de Nederlandse vertaling te achterhalen, maar op een gegeven moment was ik er uit: een landhak. Dus niet zo’n ielig ding dat op een omgekeerde schoffel lijkt, maar echt een stevige, zware landhak. Als je ermee in je voet zou hakken, dan zou hij er af liggen. Kortom, een chapi is niet zomaar iets. Het is bijvoorbeeld ook geen piku, ofwel pikhouweel, al lijkt het er op. Nee, een chapi heeft een blad dat breed uitloopt en niet in een punt. In de decembermaand halen de tambúgroepen het blad van de houten steel en dan gebruiken ze het als muziekinstrument in de tambúmuziek. Swingt de pan uit. Luister maar naar Kangreu (krab) van Aya i su grupo.
Geweldig die chapi! Een nieuwe liefde is geboren.
Pingback: Op de vlucht voor de donkere stalkers | Mijn tuin – Mi kunuku
Pingback: Mijn kunuku, fase 1 | Mijn tuin – Mi kunuku
Pingback: Stoppen met roken, een makkie | Mijn tuin – Mi kunuku